DAWN SENDROMU VE BEN

Doğuma 1 yada 2 ay vardı . Heyecanla doğacak bebeğimizi bekliyorduk. Tıpkı her anne gibi heyecanlıydım  duygularım karmakarışıktı.

Ve bir gün yine kontrollere gittiğimde oğlumun Dawn Sendromlu olacağını öğrendim.

Pazartesi sendromundan başka bir şey bilmiyorum ben. Heee birde televizyonlarda tükenmişlik sendromu diye bir şey duydum. Ne bu şimdi.....

Ne olduğunu öğrendim....

Ah o sendrom yok mu sendrom bana ne kadar da hüzün yaşatmıştı geçmişte.Cahildim.

Şimdiki gibi umut dolu değildim....

Neydi adını bilmediğim bu Dawn Sendromu..... Hayatta  en çok yorulduğunuz ve tüm dertlerinizin çözümsüz olduğu bir anı düşünün. İşte böyle bir şeydi.....

Sanki bir kuyunun içindeyim ve beni çıkarmak için sonsuz bir güç ve kudret lazımdı... ve o kuvvet o güç beni buldu derin kuyulardan çıkardı.

Allah'a şükür yavrumu kucağıma aldığım anda her şey değişti.

Anne olmanın ne kadar muhteşem bir duygu olduğunu onunla anladım. O Gün doktorlar söylediğinde adını bile duymaya tahammül edemediğim Dawn sendromu meğerse koşulsuz sevgi demekmiş. Hayatta öfke nefrete yer yok demekmiş. Sevgide sonsuzluk demek ..........

Yazmaya çalıştığı her kelimede binler mutluluk demek....Konuşma çalışmaları yaparken yanlış söylediği kelimenin farkına varıp

Üf anne ya diye gülüp kahkahasıyla evi dolduran can demek.....ve  hayatta  ne ile karşılaşırsa karşılaşsın yaşama hep umut dolu gözlerle  bakan bir evlat demek.

Eğer bir gün kapınızı bir Dawn Sendromlu melek çalarda içeri girmek isterse kapıyı sonuna kadar açın ve onun size Allah'tan göndelen en güzel hediye olduğuna inanın...........

Sevgilerimle